Aflevering 10 - Johan raakt niet uitgelezen over de Oranjes

Hoewel Johan de Jonge met zijn gedachten voortdurend is bij de komende topper tegen PSV had hij er geen behoefte aan om al die voorbeschouwingen en interviews in kranten en magazines te lezen. In plaats daarvan struinde hij boekwinkels en kringloopwinkels af om meer te weten te komen over de vaderlandse geschiedenis. Zo heeft hij al heel wat ontdekt dat hij in de geschiedenisboekjes van school nooit is tegen gekomen. Bianca was Johans veranderde leesgedrag natuurlijk ook niet ontgaan. Johan is er ook de (jonge)man niet naar om nieuwe ‘ontdekkingen’ voor zich te houden.
Ze respecteerde zijn plotselinge interesse in de historie van de Oranjes in relatie tot het landsbestuur, maar omdat Johan de laatste tijd vrijwel geen ander gespreksonderwerp aanroerde, begon ze zich toch een beetje zorgen te maken. Het moet natuurlijk geen obsessie gaan worden. Toen Senior haar vertelde hoe haar lief op de uitnodiging van de bondscoach had gereageerd , raakte ze pas echt verontrust. Een jongen van amper zeventien, die hoort zich toch met heel andere zaken bezig te houden. Ze begon die leuke onderlinge gesprekjes over voetbal ook wel te missen. Over de topper tegen PSV hadden ze amper een woord gewisseld. Senior had al een paar keer dezelfde ervaring opgedaan. ‘Voetbal is leuk, Pa, maar er is meer dan voetbal’, had Johan zich zelfs eens tegen zijn vader laten ontvallen. Dat zijn toch geen teksten voor een zeventienjarige. Bianca nam daarom een ferm besluit. De monarchie en alles wat daar mee samenhangt zou ze als gespreksonderwerp taboe verklaren in huize Bianca. Als hij daar zo’n behoefte aan heeft, dan sluit ie zich maar aan bij het nieuw republikeins Genootschap of hoe dat obscure clubje ook mag heten. Zelf had Bianca ook niet veel op met het Koninklijk Huis , maar dit gezelschap leek haar allesbehalve een geloofwaardig alternatief. 
Willem-Alexander en Maxima. Ze zag ze af en toe voorbij komen in het Journaal of in een glamourprogramma . Bianca vond het wel merkwaardig dat de koning voor zijn minimale werkzaamheden ‘in het belang van het vaderland’ zes tot zeven keer zo veel  toucheerde dan de president van Amerika. Echt druk kon ze zich daarover niet maken. De bedragen die profvoetballers incasseren, zijn ook niet bepaald aan de summiere kant en ook vaag onderwerp van kritiek. Ze moest daarbij altijd enken aan een fameuze uitspraak van Johan Cruyff als antwoord op een vraag van Mies Bouwman.
‘Johan, wat ben je nu voor je eigen gevoel precies waard?
‘Och’, antwoordde de verlosser. ‘Het is maar net wat de gek er voor geeft’.
Nou, dan lopen er momenteel wel heel wat gekkies rond, concludeerde Bianca. Gekkies die van gekkigheid niet weten wat ze met hun centen moeten doen. Een voetbalclub is voor hen meestal niet meer dan een speeltje, en een mogelijkheid om zich een platform en podium te verschaffen. Maar het zou zo langzamerhand wel terecht zijn als de vrouwelijke profs eens wat meer uit die ruif gingen mee eten. Een beetje meer – wat zeg ik, veel meer- media-aandacht zou ook wel op zijn plaats zijn. Ongetwijfeld wordt vrouwenvoetbal de sport van de toekomst. Het aantal meisjes dat lid is van een een voetbalclub ligt al beduidend hoger dan bij de jongens. Dat moet wel consequenties hebben voor de toekomst van de sport. De laatste grote successen van het Nederlandse elftal komen nu al op het conto van de vrouwen. Die derde plaats op het WK van de mannen dateert uit 2014. Begint wel lang geleden te worden’, mijmerde Bianca driftig verder.
De Bel! ‘O ja, de nieuwe godenzoon zou deze middag nog langs komen. Mannetje van de tijd. De deur was maar net geopend. Johan werd geheel overmand. Met een flinke ruk aan zijn shirt werd Johan door Bianca binnen boord gehaald. Een tel later hing Bianca letterlijk aan zijn lippen.  ‘Maar goed dat je geen boeken over de monarchie hebt meegenomen. Die komen er vanaf nu niet meer in. Is dat begrepen, mannetje?’