Aflevering 29 - Jeannette wil van alles direct het fijne weten

Ondanks dat Johan zijn clinic uiterst beweeglijk vorm geeft, slaagt Jeannette er moeiteloos in nauwelijks van zijn zijde te wijken. Bij vrijwel elke beweging volgt ze hem als een schaduw. Het lijkt wel het bekende Lucky Luke-plaatje. Natuurlijk krijgt Johan dat snel door en hij besluit haar eens flink op de proef te stellen. Wat hij ook probeert, ze geeft geen krimp. Ze lacht hem toe met een gebaar van ‘Wie mij klein wil krijgen, dient van goeden huize te komen. Johan ziet al snel in dat zijn casa daar nog niet optimaal toe is uitgerust. Om zijn nederlaag te verdoezelen, laat hij zich heel geleidelijk terug vallen in zijn normale tempo. Na afloop geeft hij haar een oprechte, sportieve high five die ze uiterst royaal beantwoordt. Johan houdt zowaar een ietwat gekwetste hand over aan deze botsing der vuisten. Hoe is het mogelijk dat dit meisje zulke uiteenlopende interesses heeft?, vraagt hij zich af. Bij Johan was de rechtstreekse afstamming van de raadpensionaris aanleiding om zich in dit stukje vaderlandse geschiedenis te verdiepen, maar wat heeft dit sportieve meisje er toe gebracht om maar liefst een vijfdelige serie over zijn leven en werk aan te schaffen en het nog te lezen ook. Dat vrije uurtje tussen de twee schoolbezoeken in komt hem zo meteen goed van pas. Op zijn beurt is hij van plan om haar het spreekwoordelijke hemd van het lijf te vragen.
Allereerst complimenteert hij Jeannette vanwege haar uitstekende conditie en professionele volgzaamheid. ‘Af en toe kreeg ik zelfs het gevoel dat je je moest inhouden om mij niet voorbij te snellen’, doet Johan er nog een schepje bovenop. ‘Ja’, lacht ze besmuikt. ‘Maar dat gaat onbewust hoor. Je moet niet vergeten dat al deze oefeningen letterlijk uit ons boekje komen. Kay Thijssen en ik hebben er heel wat tijd en energie in gestoken om het jullie verwende topsporters zo gemakkelijk mogelijk te maken. Maar je had je niet geheel aan het boekje hoeven te houden hoor. Eigen inbreng van de gast-oefenmeester wordt door Kay en mij juist van harte toegejuicht. We hadden dat aspect misschien beter moeten communiceren, want je hebt het ons nu wel heel gemakkelijk gemaakt. Een wijze les voor het volgende schoolbezoek wellicht’, gniffelt Jeannette.  Zo is Johan door dit bezoek aan de Wereldwijsschool weer een stukje wereldwijzer geworden. Toon altijd eigen initiatief, is de les die hij van dit schoolse middagje mee neemt. Bijlmerdrie zal daar ongetwijfeld de vruchten van plukken.
‘Waar mijn algemene interesse in geschiedenis vandaan komt?’, herhaalt Jeanette de vraag die Johan haar zojuist gesteld heeft. ‘Nou, dat begon als kind al. Ik heb me van kleins af aan verwonderd over de dingen die ik om me heen zag. Een auto, waar komt zo’n voertuig vandaan? Wat is de voorgeschiedenis? School. Sport. Wie heeft dat bedacht? Regering, parlement, koning, premier. Hoe is dat zo gevormd? Ik wilde van alles wat op mijn pad kwam direct het fijne weten. Welnu, de geschiedenis heeft alle antwoorden, maar dat betekent wel dat je heel vaak en heel lang met je neus in de boeken moet zitten. Ik heb dat er immer graag voor over gehad. Geschiedenis was voor mij dan ook een heerlijke studie om te doen. Helaas moest ik daar vanwege persoonlijke omstandigheden voortijdig mee stoppen. Wat die omstandigheden waren, vertel ik je later misschien nog wel eens. En wat betreft jouw beroemde voorvader, ik was net als jij al snel tot de conclusie gekomen dat de Landsadvocaat de ware vader des vaderland is. Als je dat op prijs stelt, wil ik een aantal gebeurtenissen die dat staven best eens op een rijtje zetten. We komen elkaar vast nog eens tegen. Dan hebben we gelijk geschikte gesprekstof paraat. Lijkt me leuk. Maar nu is het hoog tijd dat het voetbalcircus verder trekt. In Bijlmerdrie zitten ze ongetwijfeld al met smart op jullie te wachten. Kay en ik gaan niet mee. Jullie worden daar opgewacht door andere teamleiders. Wij waarderen het ten zeerste dat je deze middag onze gast wilde zijn. Dus….bedankt!. Ook vanwege de landsadvocaat natuurlijk!’
‘Natuurlijk’, mompelt Johan. Ze vallen even stil. Moet het afscheid fysiek nog bekrachtigd worden?, lijken ze zich af te vragen. Jeannette doorbreekt het ongemakkelijke moment door Johan hartelijk te omhelzen , met drie stevige kussen als extra smaakmaker.