Senior: ‘Die eigen versie van het volkslied heeft hij ook in één van zijn theatershows gezongen. Uiteraard ging het publiek daarbij als één blok staan. Sommigen hadden wat aansporing nodig, maar ik denk dat dit wel een mooie tussenoplossing is. Niemand die zich aan deze tekst een buil zal vallen. Nou ja, behalve op dat zinnetje ‘Ons volkslied vol vertrouwen’, op vaderland en vorst’ na dan. Dat kan geen rechtgeaarde republikein over zijn lippen krijgen. Daar had Rot beter ‘Op vaderland en volk’ van kunnen maken. Wat jullie?’
Johan: ‘Wat is er eigenlijk voor nodig om het volkslied te veranderen? Om maar eens even iets in de groep te gooien. Bepaalt Mark Rutte dat of heeft de Tweede Kamer daar ook nog iets over te zeggen?
Senior: ‘Het schijnt dat naast de Rijksvoorlichtingdienst maar liefst drie Ministeries zich met het antwoord op die vraag hebben bezig gehouden’.
Johan: ‘En ze waren het er niet over eens, neem ik aan?’
Senior: ‘Niet zo negatief, jongen. Ik heb het tussentijds even opgezocht en het antwoord is zonneklaar. Dat luidt: Het kabinet kan beslissen om iets te veranderen aan het volkslied. Inderdaad, Mark Rutte dus. Er is geen wijziging van de wet voor nodig en ook geen instemming van de koning. Van Rutte hoeft echter niemand enige actie op dit dossier te verwachten. Hij heeft daar totaal geen behoefte aan. De koning en hij zijn dikke maatjes, en Rutte weet natuurlijk ook dat er heel wat oppositie zal ontstaan tegen iedere voorgestelde aanpassing, hoe futiel soms ook. Daarom zullen we ons tot in den treure blijven afvragen of we wel van Duytschen Bloedt  zijn. Hoe rottig dat voor Rot ook is’.
Bianca: Maar kunnen ze dan niets aan de melodie doen? Die is wel zo hopeloos verouderd. Daar zal toch niemand bezwaar tegen hebben?’
Senior: ‘Daar heeft Jan Rot ook al in voorzien. Zijn ‘Wilhelmus’ heeft een pakkend up-tempo. Maar dat is toch ook een aanpassing en wat voor één. Ik zie het niet gebeuren. Die aloude tekst dus gewoon zwijgend over je heen laten komen, Johan. Voor je het weet, is het weer voorbij’.
Nu de discussie was beeindigd,  richtten Johan en Bianca zich vooral op elkaar. Senior kreeg steeds sterker het gevoel dat hij er voor spek en bonen bij zat. Met een stukje historie probeerde hij hun aandacht te herwinnen.
Senior: ‘Het ‘Wilhelmus’ werd in de jaren dertig, als onderdeel van Wilhelmina’s regeringsjubileum door de ministerraad van het kabinet Ruijs de Beerenbrouck 3 als het nieuwe volkslied ingesteld. Niet bij wet of algemeen verbindend voorschrift, maar slechts bij openbaar besluit. Wisten jullie dat?’
Het antwoord bleef uit. Senior besefte dat zijn aanwezigheid niet langer gepast was.
‘Senior: ‘Als ik nog even jullie aandacht mag. HALLO…dank je. Bianca,  blijf jij maar hier vannacht. Dat is veiliger. Van deze oude man zullen jullie niet langer last hebben. Die gaat nu naar zijn kersverse vriendin toe, want ook voor hem heeft de tijd niet stilgestaan. Veel plezier nog tijdens jullie nachtelijke dolle duikavond.’