Of Tessa Vermunt nu werkelijk de nieuwe vlam van Senior was, werd die avond niet duidelijk. Johan had de cruciale vraag niet aan de orde gesteld, omdat hij het juiste moment niet wist te kiezen.
Tessa respecteerde Johans verzoek om het niet over Johan van Oldenbarnevelt te hebben. Bianca en Jeannette bleven eveneens buiten schot. Theater en voetbal waren zoals te verwachten viel de
voornaamste gespreksonderwerpen.
Senior en Tessa haalden uitvoerig herinneringen op aan voorstellingen die tot hun gedeelde ervaringen behoorden. Vaak ingeleid met de woorden ‘Weet je nog…’. Johan van zijn kant vertelde eveneens
in geuren en kleuren over zijn belevenissen bij Ajax. Tessa was vooral benieuwd naar de dagelijkse trainingen, expliciet wilde ze weten hoe de oefenstof werd samengesteld en of dat in overleg met
de spelers ging. Zonder het achterste van zijn tong te laten zien, wist Johan haar tevreden te stellen. Bij welke club hij zichzelf uiteindelijk zag eindigen, was een vraag die hij domweg niet
kon beantwoorden. Liverpool was vanouds zijn favoriete club, maar de laatste jaren was zijn waardering voor Bayern Munchen ook sterk gestegen. Duitse clubs hebben bovendien het voordeel dat ze
vrij eenvoudig met de auto te bereiken zijn. Aan vliegen had hij gezien het sterk toegenomen gedoe op die vliegvelden een broertje dood gekregen. Vliegen had in zijn ogen niets met reizen te
maken, het ging hier slechts om verplaatsingen. Nu Engeland de Europese Unie vaarwel heeft gezegd, zal de rompslomp bij het vliegen in de komende tijd alleen nog maar toenemen, daar had Johan
absoluut geen trek in. Maar ach, wat had al dat dagdromen voor zin? ‘Probeer het eerst maar volledig te maken bij Ajax, dat zal al moeilijk genoeg zijn, maar dan kom je tenminste als een grote
meneer bij een van die clubs binnen’, herinnerde hij zich de wijze woorden van René van der Gijp aan zijn adres gewijd. De middag verliep gezellig en in goede harmonie. Binnen dit nieuwe
samengestelde gezinnetje zou Johan zich best thuis voelen. Tessa had zelf geen kinderen, van stoorzenders zou dan ook geen sprake zijn. Maar hij was zich er wel van bewust dat hij in gezelschap
van Tessa op zijn woorden moest passen. Je wist immers nooit of je daar iets over zou terug lezen in de krant. Maar het voordeel van de twijfel was haar wel gegund. Rond tien uur maakte Senior
zich op om Tessa naar huis te brengen. ‘De kans is groot dat je het huis de rest van de avond voor je zelf hebt. Daar zijn we nog niet uit. Wacht dus maar niet op me’, lachte Senior bij vertrek.
Woorden die Tessa ondersteunde met een vette knipoog. ‘Bye, bye, Johan, wat ben ik blij dat je vader me vanavond hebt meegenomen. We worden vast dikke maatjes. Wat jij?’ In het voorbijgaan drukte
ze wederom een stevige kus op Johans rechterwang. ‘En succes met je zoektocht naar Johan van Oldenbarnevelt, hè ik hoop echt dat je vindt wat je zoekt’. ‘Wat nu te doen?’, vroeg Johan zich af
nadat de tortelduifjes waren vertrokken. Het was veel te vroeg om al naar bed te gaan, de televisie had deze avond ook bitter weinig te bieden. Johan bladerde daarom maar door het stapeltje
artikelen dat hij nog moest door worstelen. De meeste daarvan hadden uiteraard betrekking op voetbal en Ajax in het bijzonder. Er lag echter een artikel tussen dat Bianca een week geleden voor
hem had meegenomen. Ach Bianca. Zou hij haar nog bellen?, zoals hij Jeannette had beloofd. Nee, toch maar niet doen. Ongetwijfeld vraagt ze zich af waarom hij zo lang niets van zich had laten
horen. Bianca is er de vrouw niet naar om die gedachten voor zich te houden. In dat soort verwijten had hij nu absoluut geen trek. Morgenochtend wellicht. Johan wilde zijn goede gevoel nu niet
laten verstoren. In plaats daarvan begon hij het artikel dat zo te zien in Het Parool was gepubliceerd aandachtig te lezen. De kop was al intrigerend. Deze luidde: Hoe Cor van Berenburg getuige
werd van zijn eigen dood. Wellicht raakte dat enigszins aan de nabijheid die hij korte tijd van Johan van Oldenbarnevelt had gevoeld.