Aflevering 51 - Frank Sinatra moest niets hebben van Elvis

Johan en Bianca besloten oudejaarsavond 2020 samen door te brengen in haar gezellige appartementje. Het was geen 'afscheid' dat zich leende voor grote feesten en daar hadden ze ook helemaal geen zin in. De oudejaarsconferences van Youp van 'Hek en Guido Weijers konden hen niet erg bekoren. 'Het is maar goed dat het zijn laatste is', merkte Johan gaandeweg verveeld op bij het aanschouwen van Youp. 'Bianca viel hem bij. 'Hij oogt als een vermoeide, oude man die het allemaal wel gezien heeft. Heel jammer, Wim Kan kreeg in 1983 de kans niet meer om zich te revancheren voor zijn tegenvallende optreden van 1982 dat hij samen verzorgde met Kees van Kooten en Wim de Bie. Youp heeft die kans volledig laten liggen. Natuurlijk waren het mooie woorden die hij wijdde aan het zorgpersoneel en de lafhartigheid van de Nederlandse politiek toen het letterlijk op uitbetalen aan kwam, maar verrassend was het allemaal niet'.

Zo mogelijk nog minder amuseerde het jonge paar zich de volgende dag bij Guido Weijers. 'Dat is geen oudejaarsconference, dat is een preek. Bovendien rolt alles bij Weijers op een verkeerde manier uit zijn bek. Hij is gewoon niet leuk. Is er niks anders te beleven?' Bianca begon al te zappen. Wel hadden ze met genoegen gekeken naar de bijdrage van Joost Prinsen in de eerste aflevering van 'Matthijs gaat door' op oudejaarsavond. 'Als die Van Nieuwkerk een beetje slim is, legt hij Joost direct vast als vaste tafelheer voor de rest van het seizoen. Wat een klasse heeft die man. Maar ja, het zal wel niet lang meer duren dat Marc-Marie Huijbregts daar weer zit', somberde Johan voort. Een hele avond kastje kijken is voor hem geen bron van vreugde. Ook dat heeft hij met Bianca gemeen. Ongeacht het aanbod raakten ze na twee uurtjes kastje kijken doorgaans behoorlijk verveeld. Behalve natuurlijk wanneer het om een spannende voetbalwedstrijd ging. Rond half twaalf kwam de fles met bubbels op tafel. Binnen een half uur was deze volledig geledigd. 'Wat denk je van een vroege nacht', keek hij zijn lief veelbelovend aan. De twinkeling in haar ogen maakte ieder woord overbodig. Een kleine twintig minuten, later kort na het vreugdevuur dat opsteeg uit de ArenA, hielden ze het aardse leven eventjes voor gezien en gleden ze rustig in elkanders armen. Ook geen spektakel in de slaapkamer. Gewoon lekker slapen waar deze ruimte oorspronkelijk voor bedoeld was. Na elkaar zachtjes een goede nacht te hebben gewenst, sliepen ze zachtjes in, om pas een kleine zes uur later weer te ontwaken. Johan werd door de natuur gewenkt dat het hoog tijd was voor een kleine boodschap. Plasjes laten zich nu eenmaal niet in de wacht zetten. Zelfs niet kortstondig. 'Kom gauw terug', riep Bianca hem in slaapdronken toestand na. Toen hij terugkeerde, was ze al weer ingeslapen. Verklaren kon hij het niet. Johan was ineens echter klaarwakker. De slaap kreeg geen vat meer op hem. Na een klein uurtje tevergeefs woelen, voelde zijn keel kurkdroog aan. Een biertje ging er nog best in. De eerste van het nieuwe jaar. Johan bracht in zijn eentje nog een snelle proost uit en omdat hij bij het drinken van een biertje nu eenmaal altijd iets te lezen moet hebben, sloeg hij het geruchtmakende boek van Kitty Kelley op dat ze onder de titel 'Frank Sinatra - 'His Way' schreef in 1986. Johan had het boek voor de zekerheid van huis meegenomen om eventuele lege uurtjes te vullen. Die vooruitziende blik bezorgde hem nu een mooi vroeg uurtje leesplezier. Hij was aangekomen op bladzijde 263. Johan was toen al tot de conclusie gekomen dat Sinatra het boeiendste leven had geleid dat een man zich kan indenken. Vanaf pagina 263 deed Kelley uit de doeken hoe Sinatra tegen dat andere fenomeen uit zijn tijd aankeek: Elvis Presley. De openingszin beloofde al het nodige vuurwerk. 'Frank moest niets hebben van de muzikale nieuwkomer, een voormalig vrachtwagenchauffeur uit Tupelo, Mississippi, Elvis Aaron Presley,' las hij.