Om met Bianca naar zijn ouderlijk huis te rijden, waar ze verwacht worden door Senior en zijn nieuwe vlam, geeft Johan een wat vreemd gevoel. Hij krijgt steeds meer het idee dat dit niet veel langer zijn ouderlijk huis zal zijn. De tijd is er ook rijp voor. Johan gunt zijn vader de benodigde privacy en ruimte om deze verbintenis tot volle wasdom te laten komen. In dat plaatje past geen tiener met pubergedrag.
Zelf is hij ook wel aan een nieuwe stap in zijn leven toe. Hij heeft het gevoel dat Bianca er ook zo over denkt. Het is slechts een kwestie van tijd voordat het thema 'samenwonen' op tafel komt. En waar moeten ze dan gaan wonen? Bianca's flatje is uitermate gezellig ingericht, Johan voelt zich daar ook helemaal op zijn gemak, maar het zal toch altijd 'haar flatje' blijven, hoe lang ze daar ook samenwonen. Wat is het alternatief? Op zoek gaan naar een plekje dat vanaf de start van hen beiden is? Ergens heeft Johan nog helemaal geen zin in huisje, boompje, beestje. Op zichzelf gaan wonen, ziet hij daarentegen helemaal niet zitten. Hij is een gezelschapsdier. Een avondje alleen thuis is wel eens leuk, maar hij wil toch vrijwel constant iemand om zich heen hebben. Elke middag thuis komen in een leeg huis en je pantoffels op dezelfde plek aantreffen waar je ze die ochtend heb weggeschopt. Johan moet er niet aan denken. Op welke manier zal samenwonen hun relatie beïnvloeden? De tijd van 'alleen maar leuke dingen doen'' ligt dan wel definitief achter hen. Bovendien is zoveel mogelijk thuis blijven het devies in deze ellendige coronatijd. Hoe lang gaat die narigheid nog duren? Niemand die het weet. Het kabinet zeker niet. Wanneer breekt het moment aan dat Mark Rutte Nederland officieel coronavrij verklaart? Gaan we dat moment nog wel in 2021 beleven? Jammer dat het tijdreizen nog niet uitgevonden is. Johan besluit deze kwestie nog even voor zich uit te schuiven. Hij wil eerst weten hoe Senior hier tegenaan kijkt. Misschien heeft pa er wel helemaal geen behoefte aan om in zijn eentje in het appartement achter te blijven. Tussen de lekkere hapjes en de borrelpraat door weet Johan zijn vader even apart te nemen in de keuken. Als hij het 'probleem' ontvouwt en duidelijk maakt dat hij best bereid is om het veld te ruimen ten bate van Seniors levensgeluk, stuit hij op een verbaasd gezicht. 'Maar beste jongen, hoe kom je daar nou bij? Het gaat juist hartstikke goed momenteel. Het leven loopt zogezegd op rolletjes. Waarom zouden we daar iets aan veranderen? Als jij en Bianca willen samenwonen, leg ik jullie geen strobreed in de weg. Maar dat moet wel uit jullie zelf komen. Dit is je ouderlijk huis en dat zal het altijd blijven zolang we niet gaan verhuizen'. Vaders reactie is een hele opluchting voor Johan. Wat maakt hij zich ook druk? Al ziet zijn leven er dan heel anders uit dan zijn gemiddelde leeftijdsgenoten, zeventien is eigenlijk geen leeftijd om al op eigen benen te gaan staan. Bianca zit in de huidige situatie ook lekker in haar vel. Johan wacht wel af of ze er zelf over begint. De middag verloopt heel gezellig. Bianca lijkt het prima te kunnen vinden met haar mogelijke aanstaande schoonmoeder. De uitnodiging om te blijven eten, klinkt zo welgemeend dat het niet bij Johan en Bianca opkomt om daar niet op in te gaan. Het is zeven uur als ze uiteindelijk op Bianca's huis aan gaan. Als ze bijna gearriveerd zijn, rijden ze achter een auto die Johan zeer bekend voorkomt.
'Verrek', zegt hij. 'Dat is Jeannette. Wat doet die nou hier?' 'Ze komt ons ongetwijfeld een verrassingsbezoek brengen. Dat heeft ze wel eerder gedaan. Toch?', reageert Bianca nuchter. Bij Bianca's appartement aangekomen, parkeert Jeannette haar bolide pal voor de entree. Ze lijkt een patent te hebben op dit soort meevallers. Voor Johan en Bianca is er nog ruimte genoeg om daar pal achter te parkeren. Jeannette treedt hen hartelijk tegemoet. 'Jullie zullen het waarschijnlijk niet geloven, maar ik was wederom toevallig in de buurt. Maar niet heus. Ik heb wat cadeautjes meegenomen. Hebben jullie even tijd?' Johan voelt zich direct wat bezwaard. Eigenlijk is hij het die Jeannette op cadeautjes had moeten trakteren, gezien wat ze met name de laatste weken allemaal voor hem gedaan heeft. 'Onze deur staat voor jou altijd open. Dat weet je toch", reageert Bianca niet minder enthousiast. Johan voelt zich wat kriegelig bij dat 'onze'. Zou dat een stille wenk zijn? Eenmaal gezeten en van een lekker drankje voorzien, speelt Jeannette direct voor Sinterklaas. Het grootste pak blijkt voor Bianca te zijn. Vol verwachting en met kloppend hart verwijdert ze het papier. Een tel later zit ze met een splinternieuw judopak op schoot. Ze kijkt Jeannette vragend aan. 'Ja, ik dacht dat je het misschien leuk vindt om eens een keer met mij mee te gaan naar judoles. Ik denk dat het wel iets voor je is'. Jeannette vertelt dat ze lid is van Judoschool Van Heest in Amsterdam. 'Al ruim 30 jaar een van de meest toonaangevende judoscholen in Amsterdam. Met zes locaties in de Jordaan - Zeeburg - Yburg - Houthavens en Bos en Lommer, inmiddels ook de grootste Judoschool van Amsterdam. De kwaliteit en het niveau van de judolessen staan hoog in het vaandel. Maar ook plezier hebben tijdens de lessen, de nodige humor op zijn tijd, hoort er bij ons bij', declameert ze een ingestudeerde reclametekst. 'Wel, wat denk je er van?', is Jeannette heel benieuwd. Ze ziet Bianca's gezicht opklaren. 'Waarom ook niet? Je moet altijd bereid zijn om iets nieuws te leren in het leven. Ik ga graag een keer met je mee'. 'Je moet wel even geduld betrachten, want door corona liggen de lessen momenteel stil. Maar wat in het vat zit, verzuurt niet. Ik maak je ter zijner tijd graag wegwijs in de wereld van de zachte weg. Maar pas het pak eerst maar even. Doorgaans weet ik de maten wel goed in te schatten, maar je weet maar nooit'. Bianca gaat even naar achteren om zich te verkleden. 'Het past precies', roept ze vanuit achter. 'Jij slimmerik', lacht Johan ondertussen. 'Ik weet waar je mee bezig bent'.