Aflevering 55 - Johan kiest voor de zachte weg

Johan kan dat alleen maar beamen. Het judopak past Bianca niet alleen bijzonder goed, het lijkt wel maatwerk, bovendien geeft het haar iets uitdagends dat hem wel aanspreekt. Zou de judosport ook iets voor hem zijn? Senior heeft ooit eens deelgenomen aan een cliniq van Anton Geesink, een ervaring waar hij boeiend over kan vertellen. Zelf heeft Johan zich nooit echt in de sport van de 'zachte weg' verdiept. Toch lijkt het hem nu hij zo nadrukkelijk op de feiten wordt gedrukt wel een waardevolle aanvulling op de voetbaltraining. Goed en verantwoord leren vallen, dat zou de winst kunnen zijn. Aan dat element wordt bij het voetbal ook wel aandacht besteed, maar lang niet zo specifiek als bij de judosport. Maar zelden zie je een voetballer met een fraaie koprol ter aarde storten. In het krachthonk leer je dit ook niet.

Op Johans verzoek legt Jeannette uit hoe goed judo bij haar opleidingsberoep van pas komt. 'Waarom heb je voor mij ook niet zo'n pak meegenomen? Ik wil best een keer met jullie mee naar Judoschool Van Heest. Lijkt me erg leerzaam'. 'Dat is het ook', reageert Jeannette blij verrast. 'Leuk', trompetteert Bianca. 'Dan hebben we ook iets wat we met zijn drieën kunnen doen'. 'Ik zou het van tevoren wel even aankaarten bij Ten Hag. Er is natuurlijk ook een blessurerisicofactor in het spel', waarschuwt Jeannette. 'Zeker wanneer je met mij traint', haakt Bianca lachend in. Corona staat actieve beoefening in de sportschool nog wel even in de weg. Bij wijze van voorbereiding laat Johan die avond nog op youtube diverse judomatches de revue passeren. Vooral de filmpjes waarin vrouwen het tegen mannen opnemen boeien hem. In tegenstelling tot wat zijn latent aanwezige machogevoel hem ingeeft, zijn het lang niet altijd de heertjes der schepping die als winnaar van de mat stappen. Vaak zijn de dames net wat geraffineerder, tactisch sterker en weten ze hun doorgaans lichtere gewicht beter in hun eigen voordeel aan te wenden. Wanneer ze hun prooi eenmaal in een wurggreep of houdgreep hebben genomen, is er meestal geen ontkomen meer aan. Johan popelt om dit via de digitale snelweg geleerde snel in de praktijk te brengen. Omdat tijd in deze winterstop een schaars goed is wordt eendrachtig al snel besloten om een van de lege slaapkamers in Bianca's appartement met behulp van van wat matten en kleedjes om te bouwen tot een tatami. Dit huiswerk doet wonderen en bespaart heel wat tijd in de sportschool van Johan van Heest. 'Wat kom je die voornaam toch vaak tegen als je erop gaat letten', denkt Bianca.

Hoewel ze dit nooit eerder heeft gedaan, ontpopt Jeannette zich als een prima judocoach. Op speelse wijze leert ze Johan en Bianca de eerste stappen te zetten op de 'zachte weg'. Met Johan springt ze wat zachter om dan met Bianca omdat ze het natuurlijk niet op haar geweten wil hebben dat hij onverhoopt een blessure oploopt. Ze hoort Ten Hag al brullen. 'Hoe halen jullie je in het hoofd om...' Nee, je kunt niet voorzichtig genoeg zijn. Zeker niet nu de voetbalcompetitie binnenkort weer van start gaat, waarin Ajax meteen bij de start een aantal sterke tegenstanders staat te wachten. In de vrije tijd die hen nog rest, wil ze ook het dossier Johan van Oldenbarnevelt afronden. Ze zijn al heel ver. Het moment nadert dat ze de balans kunnen opmaken. De afspraak is dat Jeannette het een en ander op papier zet dat als discussiedocument dient. Volgens haar bevindingen wordt de historische waarde van de raadspensionaris vooral bepaald door het pril gevoel van eenheid dat hij als eerste in de geschiedenis tussen de afzonderlijke provinciën wist te bewerkstelligen. Een staatsman die aan verbintenis en verbinding absolute prioriteit gaf, al kende hij dat woord destijds waarschijnlijk niet. Dat heeft Willem van Oranje nooit gepresteerd. Toen hij in 1584 de laatste adem uitblies, was het toekomstige land volkomen verdeeld geraakt. Van Oldenbarnevelt op zijn beurt had dat begin van eenheid weer niet voor elkaar kunnen krijgen zonder de militaire inbreng van Maurits. Geschiedenis draait dus nooit om één persoon. Dat is waarschijnlijk het beste lesje dat ze hieruit kunnen leren. Het zijn immer de omstandigheden die bepalend zijn. Tot die concluesie was mr. Jan den Tex in zijn vijfdelige Oldenbarneveltbiografie ook al gekomen. Echt origineel en verrassend is het dus niet, de uitkomst van de vele gesprekken die Jeannette en Johan met elkaar over dit onderwerp hebben gevoerd, waarbij soms ook externe partijen werden geraadpleegd.

Maar ja, feiten kun je nu eenmaal niet veranderen, zelfs niet in het Donald Trump-tijdperk. Het resultaat valt Jeannette tegen. Ze is ook teleurgesteld in haar eigen speurvermogen. Ze had lange tijd gehoopt iets te ontdekken dat Jan den Tex was ontgaan. Voor Jeannette was het nu alleen nog maar de vraag hoe Johan hier verder mee zou omgaan. Ze kan zich niet voorstellen dat hij hierdoor de brui geeft aan het Nederlands elftal. Maar ja, je weet maar nooit. Onvoorspelbaarheid is nu eenmaal een wezenlijk onderdeel van zijn complexe karakter. Welke rol is er voor Bianca weggelegd in dit verwerkingsproces? Ook dat is nog ongewis. Momenteel lijkt de materie haar niet bijzonder te interesseren. Bianca gaat helemaal op in het judo. Jeannette heeft haar al een paar keer tot voorzichtigheid moeten manen. Judo is een sport die Bianca goed ligt, dat heeft de ad hoc docent al een paar keer in de praktijk gemerkt. Haar wurggrepen zijn in een record tempo uitgegroeid tot een adembenemende ervaring!