Johan Senior mag Derksen wel, ook al maakt hij zich in zijn ogen de laatste tijd veelvuldig schuldig aan stompzinnig geroeptoeter. De woorden ‘Rutte’ en Corona’ kan Derksen wat hem betreft voorlopig beter niet uit zijn mond laten komen. ‘Want daar heeft Derksen geen kaas van gegeten. Toch moet Senior bekennen ook wel een beetje jaloers te zijn op het ‘orakel’. Twee avonden per week op de buis. Een beetje losjes uit de pols over voetbal oreren, voor een sommetje dat jaarlijks rond de 400.000 euro ligt. Met dank aan John de Mol die zijn gulheid beloond ziet met venijnige schimpscheuten aan zijn adres. De ‘snor’ kan een potje bij hem breken, dat weet de kleurrijke analist als geen ander. Een mopperende Derksen –zeker wanneer hij ook nog eens het nieuws weet te halen met zijn ongezouten meninkjes- is een weldaad voor de kijkcijfers, en dat is uiteindelijk het enige dat telt bij John de Mol. Een zachte pleister op de wonde is Derksens enorme afkeer van de monarchie. Daar kan Senior zich helemaal in vinden.
Toen Derksen met zijn jaren zestigshow in Carre stond, raakte Johan Senior zowaar na afloop met de ultieme anti-Alex in gesprek. Dat was voor de verslaggever een onvergetelijke bonus na een aangrijpende show vol nostalgie en toch wel de nodige traantjes van ontroering bij het publiek, voor een groot deel bestaande uit grijze paardenstaarten. Tevens een toevalstreffer, Derksen staat er immers om bekend na gedane arbeid direct in zijn auto te springen en terug te rijden naar het rustieke Grollo. ‘Het is al zo’n pokke end en om voor vertrek dan ook nog gezellig te borrelen, is net iets teveel van het goede. Dat trekt deze jongen echt niet meer’, zo verklaarde hij onlangs zijn onsociale gedrag. De Jonge Johan was toen al in beeld bij VI en dus achtte Derksen het best wel nuttig om wat tijd voor Senior uit te trekken. Dan de hond maar een kwartiertje later uitlaten. Het geanimeerde babbeltje golfde op en neer tussen voetbal en muziek. Het verbaasde de hoeder van de sixties-muziek in de eerste plaats dat Seniors broodheer zo’n relatief jonge persmuskiet naar zijn ‘Ouwe Artiestenshow’ had gestuurd. ‘Dat is toch allemaal ver voor jouw tijd, jongen’, sloeg hij hem olijk op de schouder.  Toen Senior zijn gesprekspartner had verteld dat hij de man achter de muziekrubriekjes in de krant is, ging er een lichtje branden in het grijs gelokte hoofd. 
‘O, wacht eens, dat zijn best leuke stukjes. Niet zo geestig en gevat als die van Sylvia Witteman, maar ik heb dan ook wel een enorm zwak voor Sylvia. Misschien gaat ze na jouw publicatie eindelijk eens een stukje over mij schrijven. Dat zou ik wel leuk vinden’.  Senior, in het geheel niet in zijn beroepseer aangetast, legde Derksen uit hoe hij zo begeesterd is geraakt door de muziek uit de jaren zestig. ‘Al die nummers waren zo verfijnd melodieus. De hits van tegenwoordig staan stijf van de strenge beats en strakke ritmes. Muziek zonder hart en vooral zonder gevoel. Niet mijn ding’, kwam Senior een beetje los. De waardering bleef niet uit. ‘Nou jongen, je weet in ieder geval waar je het over hebt. Ik zal je kroniekje met buitengewone belangstelling lezen. Maar nu moet ik er echt vandoor. Morgenavond staan we in De Kring in Roosendaal en daar moeten we echt op ons best zijn. Er schijnt daar een nogal kritische journalist rond te lopen, met een eigen nieuwssite bovendien. Dat wordt dus een tandje bij zetten voor de mannen die dit werk nog maar amper trekken.
De herinnering van Senior schakelt weer terug naar het heden. Veronica Inside is altijd op zijn leukst als het inhoudelijk niet over voetbal gaat. Alleen met die naam heeft Senior niet zoveel. Hij spreekt nog steeds over ‘Voetbal Inside’. Had John de Mol dat ook niet over kunnen nemen van RTL?  Veronica Inside, waar slaat dat nou op? Senior hoorde Derksen uitleggen waarom hij zijn hond niet meer in het bospad achter zijn woning uitlaat. ‘Vroeger gunde ik hem graag de vrijheid om zijn overtollige energie kwijt te raken. Zodra ik Cuby (vernoemd naar Harry Muskee van Cuby & the blizzards, het grote idool van Derksen) van de lijn bevrijdde, ging hij er altijd met een enorme noodgang van door. Pas na circa tien minuten zag ik zijn lichtbruine gestalte weer als een klein stipje opdoemen aan de horizon. Dat is nu niet meer verantwoord. In de omgeving van Grollo zijn de laatste tijd regelmatig wolven gesignaleerd. Loslaten is er dus niet meer bij op dat bospad met zijn verre uitloopmogelijkheden. Alle hondenbezitters van Grollo met verantwoordelijkheidsgevoel laten hun hond nu gezamenlijk uit in een beschutte omgeving.  Dat levert wel een prachtig plaatje op, Rembrandts Nachtwacht zinkt in het niets bij onze Hondenwacht. Ik doe dat deels uit zelfbescherming, want zonder hond hoef ik echt niet thuis te komen. Dat beest slaapt elke nacht tussen ons in en mijn vrouw stelt de aanwezigheid van Cuby beduidend meer op prijs dan mijn tengere gestalte’.  Rene van der Gijp reageert gevat.  ‘De wolven die Nederland als heimat hebben gekozen, zijn wel trefzeker. Midas probeert al jaren tevergeefs die drie biggetjes in de pan te krijgen, en deze bijt een aantal schapen binnen enkele seconden de strot af’. Van der Gijps huishouden bestaat uit vader en zoon. Mede om die reden indentificeert Senior zich met hem het sterkst. Vaak schetst Van der Gijp in het voorbij gaan situaties die hem bekend voorkomen, maar als hij Derksen kort daarna voor de zoveelste keer hoort beweren dat Mark Rutte ons zo fantastisch door de Coronacrisis heeft geholpen, raakt zijn gemoed wederom oververhit. ‘Wat nou fantastisch gedaan?’, geeft hij zijn frustratie weer de vrije loop. ‘Al sinds het begin van de lockdown stelt Rutte zich op als de marionet van het RIVM. ‘We zijn in die prille lentemaanden zonder dat er een stem op hem is uitgebracht, bestuurd door Jaap van Dissel en door niemand anders’. 
Jonge Johan ontwaakte wederom uit zijn sluimertoestand. ‘Pa, waarom reageer je nou steeds zo heftig? ‘Het is toch ook volkomen onzin wat hij beweert’, kaatst Pa terug. (wijst op een artikel in de krant) Blijf vooral binnen, papegaait Rutte al vanaf het begin. Hier (wijst nog nadrukkelijker op het krantenartikel, citeert). ‘In 1918 stierven er wereldwijd miljoenen mensen aan de Spaanse griep. Op foto’s uit die tijd zie je dat het hele leven zich op straat afspeelde. De kapper en de slager, zelfs zij stonden buiten. Het onderwijs, de rechtspraak, allemaal buiten. ‘Ga naar buiten’, was dus echt wel een beter advies geweest. Ieder weldenkend mens begrijpt toch wel dat je buiten het minste risico loopt op besmetting. Zelf nadenken is er kennelijk niet meer bij. Jongen, wees maar blij dat wij ons nooit iets van Rutte en zijn Raspoetin hebben aangetrokken, en ten volle van de buitenlucht hebben genoten. Lekker met de fiets erop uit die nu wel heel wijde wereld in. Het beste medicijn, dat heb je wel gemerkt. Je conditie is daardoor ook behoorlijk op peil gebleven. ‘Blijf vooral binnen’, (schudt het hoofd)  er zijn ministers om minder afgetreden.