Dinsdag 7 april 2020

'STOP DEZE GEDWONGEN OPSLUITINGEN'

Houdt u de buren ook in de gaten? Kent u iemand die echt alleen maar binnen blijft? Marcel van Roosmalen wel, zijn moeder zit in een verzorgingshuis. In De Nieuws BV heeft hij een duidelijke boodschap voor minister Hugo de Jonge.
‘U sluit mensen tegen hun zin op", zegt Van Roosmalen tegen minister De Jonge. Van Roosmalen heeft het niet over arbeidskrachten, of over artiesten die thuis zitten, of flexwerkers die door Linda de Mol buiten geschopt zijn nu het wat minder gaat met De Linda, maar over ouderen. ‘Waarom wordt deze mensen een contactverbod met de buitenwereld opgelegd en hen hun zelfbeschikkingsrecht ontnomen?’
Zijn boodschap is helder: ‘Mijn moeder begrijpt lang niet alles, maar wel als er voor haar besloten wordt. Stop deze gedwongen opsluitingen, open de poorten. Laat ze net als de honden hun loopje hebben’.


Het zal voor de vaste lezers geen verrassing zijn dat ik de mening van Van Roosmalen hartstochtelijk deel.  Minister Hugo de Jonge snapt kennelijk niet dat bewoners van zorginstellingen mensen van de dag zijn. Oftewel, iedere dag lopen ze een gerede kans dat ze definitief omvallen. Iedere dag in hun broze leven zouden ze –citaat Youp van ’t Hek- moeten kunnen leven als ware het hun allerlaatste dag.  Deze gedwongen eenzaamheid is geen leven. 
Beste Hugo, verspil  je tijd niet langer aan het maken van ‘leuke filmpjes’ met Ali B. Stop met dat stompzinnige gekoketteer (zie ook Johan Derksen)  op de treurbuis en ga eindelijk eens echt iets doen om de laatste generaties die dit land na de oorlog weer hebben opgebouwd de tijd van hun leven te geven.  Eenzaamheid maakt ook dat bewoners van zorginstellingen niet gehinderd door enige afleiding van betekenis weer gaan terug denken aan hen die zij al zo lang moeten missen. Schrijnend is het verhaal van een circa negentig jaar oude dame die net weer wat was opgebloeid in het verpleeghuis en nu de ganse dag in de gezamenlijke huiskamer zachtjes zit te huilen vanwege het gemis van haar echtgenoot en overige dierbaren. Directies van zorginstellingen kan ik nu niets meer verwijten (al liepen sommigen van hen wat overdreven ver voor de troepen uit), MAAR DE DRAMA’S DIE ZICH NU IEDERE DAG IN ZORGINSTELLINGEN AFSPELEN, GESCHIEDEN DOOR JOUW TOEDOEN.  Natuurlijk is het laatste wat ook ik wil deze kwetsbare ouderen vogelvrij verklaren, maar dat het net die ene contactpersoon is die ‘de kans op besmettingen’  in de schoenen wordt geschoven, laat ik me niet aanleunen. De vele zorgmedewerkers, die thuis ook weer partners hebben, met extra risico op besmettingen, doen toch -gelukkig maar-  ook gewoon hun werk. En denk je nu echt dat de eerste contactpersonen ook maar enig risico met hun dierbaren zullen nemen?  Met enige creativiteit –ik heb die mogelijkheden al diverse keren aangegeven- is beperkt familiebezoek in zorginstellingen heel goed mogelijk, zelfs wenselijk. Besteed je tijd liever aan beantwoording van de vele veronruste mails van familieleden die dagelijks op jouw ministerie binnenstromen.  Ik moet het eerste antwoord nog van je krijgen! En laat Ali B. voor wat hij is: Een over het paard getilde 38-jarige blaag die alleen maar hoge kijkcijfers wil scoren. Want dat is het enige waar het om gaat in Hilversum, zoals Johan Derksen ook al aangaf.  Een 95-jarige die in haar eentje misschien wel haar laatste verjaardag moet vieren in een verpleeghuis, dat moet toch echt niet kunnen in een ‘beschaafd land’ als Nederland.