Om de lieve vrede te bewaren, besloten vader en zoon de Coronacrisis als gespreksonderwerp voor de rest van de avond te laten rusten.
‘Pa, het is voor ons allemaal een lastige- en moeilijke periode geweest. Er zijn een paar jongens op de club die naaste familieleden hebben verloren. Neem Ronnie, binnen een paar dagen was hij zijn vader kwijt, een man van begin veertig. En Johnny, ruim vier maanden mocht hij zijn oma niet bezoeken in het verpleeghuis. Die oma, waar hij gek op was, is door de eenzaamheid geestelijk van het pad geraakt en dat komt waarschijnlijk nooit meer goed. (maakt een bezwerend gebaar) Nee, nou niet weer het kabinet de schuld geven. Het is gelopen zoals het gelopen is. Wij zijn als je alles bij elkaar optelt zonder kleerscheuren door die rottige periode heen gekomen. Ik heb een tijdje niet kunnen voetballen, uitgerekend op het moment dat ik op doorbreken stond, jij hebt een aantal maanden geen theatervoorstellingen kunnen bezoeken. Big deal! Velen zouden maar wat graag ruilen met ons ‘leed’, denk je niet? Denk bij voorbeeld aan al die ZZP-ers die van het ene op het andere moment zonder werk kwamen te zitten. Met enige aanpassingen  verkeren we toch al weer helemaal in ons vaste levensritme  van toen. Dat is toch wel iets om dankbaar voor te zijn. Of niet soms?’
Senior keek zijn zoon geamuseerd aan. Net zeventien jaar en dan al zo wijs. Soms vraagt hij zich af of Johan wel een echt kind van hem is. Zo levenswijs was hij in zijn herinnering zelf nooit geweest op die leeftijd. Nou nog niet overigens. Ter wille zijn gemoedstoestand schrijft hij al die talenten maar aan zijn lieve vrouw toe. Van wie moet hij het anders hebben? Slechts voor de vorm gaf Senior nog wat tegengas. ‘Nee, jij hebt je in de zomer bepaald niet verveeld. Alles goed met Bianca trouwens?’
‘Niet zo zeuren, Pa. Jij vindt binnenkort ook vast wel een lieve vriendin. Laten we eerlijk zijn, het is toch veel leuker om met zijn tweeën naar theatervoorstellingen te gaan. Dan heb je na afloop tenminste een klankbord’. Gelukkig wist hij deze zinnetjes nog net onuitgesproken te laten. Het overlijden van zijn moeder lag nog steeds erg gevoelig bij zijn vader. Een open wond die maar niet wil helen. In plaats daarvan, koos hij voor een gevatte reactie. ‘Ik heb gisteren al Bianca’s gevoelige plekken nog eens nauwkeurig bekeken en ik kreeg de indruk dat het allemaal wel goed zit . Er is dus nochtans geen enkele reden om ons zorgen te maken. Wij slapen in ieder geval heel goed als we bij elkaar zijn’. ‘Ik hoor het al’, bromde Senior gespeeld boos. ‘Die gasten van Voetbal…..eeeeuuuhh …Veronica Insite hebben een totaal verkeerde invloed op je. Vrouwen hoor je tegenwoordig met gepast respect te behandelen. Anders krijg je ruzie met MeToo’.  De voetbalkenners op de buis hadden inmiddels plaats gemaakt voor de zoveelste herhaling van de film ‘Rocky’. Voor Senior was dat het sein om de televisie op zwart te zetten. Dat onzinnige boksverhaal was op dit moment wel het laatste waar hij behoefte aan had. Hoog tijd nu voor een goed gesprek.
‘Zeg, bij het opruimen van je kamer – zelf ben je daar kennelijk nog steeds te lui voor-  kwam ik tussen alle voetbalmagazines twee boeken met de monarchie als onderwerp tegen. Hoe zit dat? Vallen de schellen nu al van je ogen? Dat is gelukkig lekker vroeg in je leven’. Het boek ‘De wraak van Vondel’, geschreven door cabaretier Frank van Pamelen, had Senior eens tussen neus en lippen door gelezen. Spannend tot het einde toe. Alleen het slot kon hem niet bekoren. Mark Rutte op de barricades voor de nieuwe Republiek der Nederlanden. Nee, in die rol is Rutte volstrekt ongeloofwaardig. Zo zout moet je het de lezers niet laten eten. Dan voelen ze zich behoorlijk genaaid.  
Maar dat andere boek, ‘Doe het niet, ALEX’, was aanvankelijk aan Senior voorbij gegaan. Door het gedwongen nietsdoen en de plotseling opgebloeide belangstelling van Junior voor het voorgeslacht had hij echter alle gelegenheid om zijn leesachterstand in te halen. De oproep van de wijze professor, gedaan in 201, maakte echter geen indruk in Wassenaar. Ondanks het surplus aan argumenten aan het adres van Alex om het niet te doen,  deed deze het twee jaar later gewoon wel. Ergens wel logisch, wat moest hij anders? Dit is waar hij al die jaren voor werd opgeleid, wat dat dan ook mocht inhouden. Senior nam het boek ter hand en wees er al schuddend puntig mee in de richting van Junior.
 ‘Hoe wist je van het bestaan van dit boek?’ 
‘Wist ik niet. Het is een krijgertje’.
‘Ik neem aan dat je het al gelezen hebt. De boeklegger is immers al bij de inhoudsopgave achterin het boek aanbeland’. 
(Junior knikte ter bevestiging)  ‘Ik was eerst aan het bladeren geslagen. Kort daarna kon ik het niet meer wegleggen. Ongelooflijk Pa, ik heb het in één keer uitgelezen. Dat is me nog nooit overkomen’.
‘Nu ben ik uiteraard heel benieuwd naar je mening. Dus brandt maar los. Ik ben reuze benieuwd’. ‘
‘Leuk om eens over iets anders met je te praten dan voetbal, Pa. Wel, ik vond het in de eerste plaats zeer informatief, hier en daar leest het zelfs als een spannend jongensboek. De argumenten van de prof zijn bovendien zeer overtuigend. Het is inderdaad vreemd dat de Oranjes altijd aan de kant van de slechteriken stonden en toch de volksgunst wisten te behouden. Terwijl er van enig vertoon van de troon toch geen sprake was. Allereerst was ik natuurlijk zeer benieuwd naar de profs visie op de relatie tussen voorvader Johan en kwalijke Maurits. Hij noemt eveneens de aankomende vrede met Spanje als belangrijkste twistpunt. De reputatie en vooral de inkomsten van Maurits waren gebaat bij voortzetting van de strijd. (citeert) Als secretaris van de Staten van Holland bekleedde Johan van Oldenbarnevelt de hoogste positie in de zeeprovincies die het grootste deel van de krijgspotten moesten dragen. Voor hem was dus het beëindigen van de strijd het hoogste doel. Genoeg grond voor een burgeroorlog, lijkt me. Vanuit zijn positie was het logisch dat Maurits iedere kans zou aangrijpen om zich van de raadpensionaris te ontdoen’.  Mooi minicollege, hè, Pa.
‘Zeker jongen, maar Maurits was natuurlijk niet te beroerd om zelf die kans te creëren. Zo liet hij geruchten verspreiden dat Van Oldenbarnevelt zich had laten omkopen om te heulen met de Spanjaarden en ook verving hij met geweld de leden van de Staten die achter de raadpensionaris bleven staan. Uiteindelijk leidde dat tot de instelling van een Rechtbank met 24 door Maurits geïntegreerde rechters. Toen was het een koud kunstje om Van Oldenbarnevelt te laten veroordelen en hem een kopje kleiner te maken. Het Huis van Oranje is door de eeuwen heen een familie geweest van opportunisten die zich lieten leiden door eigenbelang en grootheidswaan. De beide stadhouderloze tijdperken waren dan ook oases van rust, vrede en welvaart. Genoeg om op voort te borduren, lijkt me. Maar dat bewaren we voor een volgend keer. Laten we nog even wat samenvattingen van de Bundesliga bekijken op youtube. Ik ben vooral benieuwd naar Bayer Leverkusen tegen Bayern München. Die van Bayern blijven maar doordenderen’.
‘Maar dit alles kan toch niet zonder consequenties blijven, Pa’, zei Junior plots met een strak gezicht.