Vrijdag 29 april 2022

"PUUR DE NIJS" KOMT NIET UIT DE VERF

Zanger Marcel Mulder had donderdag zijn avond niet in De Kring. Hoewel de show 'Puur de Nijs' nog in de beginfase zit van de try-out-periode, werd op de valreep naar aanleiding van het recente overlijden van Jan Rot besloten diens liedje 'Voor altijd Jong' (een hertaling van 'Forever Young) na de pauze aan het programma toe te voegen. Dat was geen gelukkig besluit. Halverwege raakte Mulder de tekst volledig kwijt en wist zich ook niet te herpakken. Gewoon opnieuw beginnen was de beste remedie geweest. Wat hij helaas niet deed. En wat is er op tegen om de tekst gewoon van papier af te lezen? Bij zo'n experiment is dat altijd geoorloofd. Deze pijnlijke inzinking kwam hij niet meer te boven. De show ging als het bekende nachtkaarsje (voor het raam) uit. 'Banger Hart', de eerste nummer 1 hit van Rob de Nijs, is normaliter een feestelijke meezinger, maar kwam helaas ook al niet uit de verf. 'Alles wat ademt, het slotnummer klonk eveneens zeer magertjes. Een toegift zat er door al deze malheur ook al niet meer in. Het publiek had duidelijk te doen met de onfortuinlijke Mulder en vroeg daar ook niet om. Maar in het eerste deel, waarin hij redelijk overeind bleef, werd al duidelijk dat Mulder niet de juiste zanger is om Rob de Nijs een waardige ode te brengen. Zijn timing was niet altijd even gelukkig, hij raakte soms in de knoop met de tekst, en zijn stemgeluid is gewoon niet goed genoeg om Rob de Nijs recht te doen. Het management van Rob de Nijs is dan ook niet betrokken bij deze productie. De vraag is dus wie wel geschikt is om dit bijzondere repertoire door te geven aan volgende generaties. De stem van De Nijs heeft zo'n aparte klankkleur dat het wellicht raadzaam is om er maar helemaal niet aan te beginnen. Deze band, bestaande uit muzikanten van hoog niveau, had echter een betere frontman verdiend.

 

 

Dinsdag 26 april 2022

THE KIK PUT UIT HISTORIE EUROVISIE SONGFESTIVAL

Op 14 mei is de finale van het Eurovisie Songfestival. Het kitscherige liedjesfestijn heeft in ruim vijftig jaar talloze deuntjes opgeleverd die ergens in ons collectieve geheugen zijn opgeslagen. Op verzoek van Beau van Doren-Ervens heeft The Kik diverse klassiekers hertaalt en van een geheel eigen jasje voorzien. Naar verluidt vonden die mannen het heerlijk om eens lekker te grabbelen in die onmetelijke vergaarbak. Uiteraard hebben ze er de nodige vleugjes humor aan toegevoegd. Het resultaat was afgelopen vrijdag te zien in De Kring. Ondanks het wat blikkerige geluid en de matige, statige presentatievorm was er toch sprake van een leuke voorstelling. (Rotterdamse) humor maakt veel goed. Bovendien was het eind verrassend. Niemand minder dan 'Vader Abraham' mocht de winnaar aanwijzen. Menigeen weet zich nog goed te herinneren hoe dat destijds in zijn werk ging.
Uit de toelichting: 'Calm Before The Storm van The Common Linnets wordt bij Dave von Raven en consorten Stilte Na De Storm, Maggie MacNeals loflied op Amsterdam wordt voor hen natuurlijk Rotterdam. Bekt ook veel lekkerder. Ook muzikaal gaat The Kik met de klassiekers aan de haal. De herkenningstune klinkt hier als een outtake van Joe Meek’s Tornadoes, u weet wel, die van Telstar. Making Your Mind Up van Bucks Fizz wordt het stoere rock & rollnummer Binnenkort, inclusief Link Wray-gitaar, France Galls Poupée De Cire, Poupée De Son de Shadows-instrumentaal die het in essentie altijd al was. Corry Brokkens antieke Een Beetje klinkt nog archaïscher in een vaudeville-arrangement. Zo is Hertaalt Eurovisie goed voor vele glimlachen en het ideale basismateriaal voor een popquizvraag.

 

Maandag 25 april 2022

"MADRES PARALELAS" WARE FILMVERADEMING

Terwijl zondag op het Tongerloplein klassieke automobielen de aandacht van het publiek trokken, werd in het aanpalende City Theater een historische verhaal verteld van een geheel andere orde. Een goed gevulde zaal 4 was getuige van de vertoning van Pedro Almodovars meesterwerk 'Madres Paralelas (Paralelle moeders) met in de hoofdrollen Penèlope Cruz' en de van oorsprong Nederlandse Milena Smit.

 

Fotograaf Janise (Penélope Cruz) wordt onverwacht moeder als een aanvankelijk zakelijke bespreking met forensisch antropoloog Arturo (Israel Elejarde) een wel heel happy ending krijgt. Cruz raakt zwanger, maar peinst er niet over om Arturo op welke wijze dan ook bij de opvoeding van haar nieuwbakken nageslacht te betrekken. Tijdens de zwangerschap had Arturo alles uit de kast gehaald om Janis te bewegen om voor abortus te kiezen, omdat het vaderschap hem in deze fase van zijn carriere niet uitkomt. Dat is uiteraard geen gelukkige start voor een gedeeld ouderschap en daarom besluit Janis om als alleenstaande moeder verder door het leven te gaan.

 

Janis (Penélope Cruz) timmerde voorheen als fotograaf stevig aan de weg. Als ze wordt gevraagd om een portret te maken van forensische antropoloog Arturo aarzelt ze geen moment. Ze wil hem namelijk voor een hele speciale klus vragen waar haar familiegeschiedenis aan verbonden is. In het geboortedorp van Janis is tijdens het Franco-bewind een tiental bewoners vermoord en bij elkaar gegooid in een greppel. De dorpelingen zouden de lichamen graag op willen laten graven om ze met hun eigen familieleden te kunnen herbegraven. Janis vraagt of Arturo, als forensisch expert, daarbij kan helpen.` Die zegt zijn hulp onmiddellijk toe.

 

De woensdag daarop moet hij 'toevallig' in Madrid zijn en dat lijkt Arturo een goede gelegenheid om gedetailleerd over de eervolle opdracht voor een eventuele opgraving verder te praten. Gedurende dat gesprek schijnt iets gebeurd te zijn waar de toeschouwer verder geen weet van heeft. Want plotseling zien we een vitrage voor een open raam in de wind fladderen, terwijl Arturo en Janis binnen de liefde bedrijven. Dat blijkt gelijk raak te zijn geweest, want meteen daarna verplaatst het verhaal zich naar een Madrileense kraamkliniek waar de bioscoopbezoeker getuige is van het gehijg van een vrouw die weeën heeft, en daarmee kan het werkelijke verhaal beginnen. Janis deelt haar kamer met Ana, gespeeld door de Spaans-Nederlandse Milena Smit, die nog net geen achttien is. ; Janis loopt tegen de veertig. Snel vat ze moedergevoelens voor haar kwetsbare lotgenote op. “Ik heb nergens spijt van”, zegt Janis over het feit dat ze een alleenstaande moeder wordt, maar de meer teruggetrokken Ana heeft dat wel. Later zal blijken hoe de vork in de steel zit.

 

Uit de Filmkrant: 'Hoe de rasregisseur een oeroud melodramatisch gegeven nieuw leven inblaast is prachtig en hartverscheurend om te zien. En door er dan nog eens een buitensporig melodramatische twist bovenop te leggen wordt alles, heel paradoxaal, rustiger en meer invoelbaar, omdat de eerste twist meer naar de achtergrond verdwijnt en de thema’s dood en identiteit heel natuurlijk boven komen drijven'.

Beide moeders hoeven dankzij hun familie-achtergrond niet op een paar centen te kijken. Daarom doet het nogal vreemd en onrealistisch aan dat Ana voor een hongerloontje van 500 euro in een cafetaria gaat werken. Dat kan Janis niet aanzien en biedt haar een baantje als manusje (moedertje) bij haar thuis aan voor het geweldige salaris van 800 euro, inclusief kost en inwoning. Ana verloor haar dochtertje al snel ten gevolge van wiegendood. Daardoor krijgt het samenleven het karakter van een samengesteld gezin met twee moeders die beiden Janis kind opvoeden, waarmee de titel 'Paralelle Moeders' is verklaard. Janis heeft intussen een vreselijk geheim ontdekt dat de onderlinge relatie tussen beide moeders flink onder druk zet. Het laatste deel, dat zich in het geboortedorp van Janis afspeelt, toont het verloop van de opgraving onder leiding van Arturo. Dat is niet het sterkste deel. Hoogtepunt is de scene waarin de twee vrouwen letterlijk naar elkaar toegroeien.

 

Zondag 17 april 2022

ALLE REMMEN GINGEN WEER LOS BIJ SCRUM

De gezelligste reizende pub van Nederland maakte vrijdag een korte maar daverende stop bij de kleine zaal van De Kring. En zoals te verwachten viel, maakte de folkband Scrum er ook met 'The Last Call' weer een heerlijk feestje van waarbij alle remmen volledig los gingen. Een betere en leukere feestband is nauwelijks denkbaar. Scrum staat echter ook voor mooie liedjes die je rechtstreeks in het hart raken. De zanger ontroerde het publiek tot op het bot met een indringende versie van 'Green fields of France', dat vooral bekend is in de uitvoering van Tommy Fleming. Di lied handelt over een 19-jarige Engelse soldaat die ten tijde van de Eerste Wereldoorlog in 1916 om het leven komt bij gevechtshandelingen. In de ogen van zijn verloofde zal hij derhalve altijd 19 jaar blijven. Scrum had voor het publiek nog een heel bijzondere toegift in petto: Mamma Mia van Abba. Je moet het horen om het te geloven. Maar het klonk zeker niet verkeerd. 'Het is al weer heel wat jaartjes geleden dat zes uiterst knappe jongens besloten een folkbandje op te richten. Kort daarna zag Scrum het leven'. Humor is aan deze heren, inmiddels versterkt met een zangeres, dus ook wel besteed.

 

Tijdens het eerste bezoek aan folkcafé The Royal Oak in Edinburgh ontstond bij de mannen van Scrum het idee de Nederlandse theaters in te gaan met een voorstelling die zich grotendeels zou afspelen in een Schotse of Ierse pub. Want in die ongedwongen sfeer komen hun muziek en sterke verhalen het best tot hun recht. Zo redeneerden ze. Het enige puntje van kritiek: de band was wel erg zuinig met het uitdelen van gratis whisky (bij Whisky in the Jar) Dat heerlijke vocht moet de volgende keer rijkelijk vloeien, mannen, want op een droogje zitten in een pub, dat kan natuurlijk niet. Slàinte mhath. klint dan ook heel wat gezelliger. Toch komen ze niet uit Schotland, maar gewoon uit Nederland.

 

Scrum - The Last Call - Gezien door Jaap Pleij op vrijdag 15 april in de kleine zaal van De Kring.

 

 

Dinsdag 12 april 2022

BERT MATHIJSEN VEREEUWIGD OP PLAFOND "OVER DE TONG"

Het heeft even geduurd, maar sinds afgelopen weekeinde verkeren Frans van der Groen en Jan Mol aan het plafond van het Kring-restaurant Over de tong in het goede gezelschap van Bert Mathijssen. De kunstenaars Leon Vermunt en Ruben van de Ven zijn in 2016 op uitnodiging van de stichting Frans van der Groen ter gelegenheid van het letterlijk samengaan van museum Tongerlohuys en De Kring van start gegaan met dit plafondproject. Zij creerden een groeiend kunstwerk dat een eerbetoon brengt aan personen die op cultureel gebied uitermate verdienstelijk zijn geweest of nog zijn voor de gemeente Roosendaal. Frans van der Groen overleed in 2013, Jan Mol in 2018. Bert Mathijssen ontpopte zich als carnavalsdier pur sang. Vermaard zijn diens kritisch-komische speeches als onderdeel van de Gouden Bolhoedavond van het IQ Aarmoeinieke. Voorts was Matthijssen sinds 1988 op meerdere manieren betrokken bij diverse ROOS-producties, hij fungeerde als interviewer van de Hofbank in cafe Hof van Holland , hij was ook de oprichter en regisseur van Theater Reflex, Mathijssen wordt in Over de Tong geëerd met een gigantische strik, zijn belangrijkste carnavalskenmerk. De vraag is nu wie als eerste vrouw de drie heren van stand gezelschap gaat houden aan het plafond. Voor Mathijssen kwam dit huldebetoon als een volslagen verrassing. Hij was met een smoes naar De Kring gelokt. 'Bertje' stond dan ook aanvankelijk met zijn mond vol tanden, wat deze spraakwaterval zelden overkomt.

 

 

Maandag 11 april 2022

POSTNL SCHAKELT HELEMAAL OVER OP DIGITAAL

Met ingang van `1 juli 2022 geven pakketbezorgers van PostNL alleen nog per mail of in de app informatie over het pakket waarmee ze voor een gesloten deur stonden bij aflevering. Daarmee komt het bekende 'Helaas hebben wij u niet thuis aangetroffen' briefje op de mat te vervallen. Volgens PostNL scheelt dat veel tijd en een enorme papierbesparing. Dat betekent dus wel dat degene die geen computer heeft volledig ongewis blijft van de tevergeefse bezorgpoging. Nu verdient dat briefje ook bepaald geen schoonheidsprijs. De tekst bevat slechts uiterst summiere informatie over de locatie waar het pakket is afgegeven. Dat betreft meestal een van de omwonenden of een afgiftepunt van Post.Nl. In dat laatste geval neemt de bezorger niet eens de moeite om het punt van afgifte te vernoemen. Er wordt dan slechts verwezen naar een digitale vermelding. Bij wijze van proef is Post.NL al in mei 2021 begonnen met digitale berichtgeving. Ondanks dat Post.NL de dienstverlening voor zover daar nog sprake van is verder afbouwt, levert dit besluit volgens het postbedrijf 'grote voordelen' op. Zo zouden ontvangers het waarderen dat 'actuele informatie over hun pakket overal en altijd via e-mail en de app beschikbaar is'. Het postbedrijf kan dat echter niet staven met onderzoekcijfers. Post.NL geeft hiermee aan geen enkele boodschap meer te hebben aan digibeten. Zo wordt de digitale tweedeling in de samenleving weer een stuk groter. Post.NL verzaakt tevens zijn (be)zorgplicht en dat is uiterst kwalijk.

Vrijdag 8 april 2022

KASPER VAN DER LAAN VALT GOED IN DE SMAAK

Enkele keren heeft Kasper van der Laan zijn voorstelling '1 kilo' in De Kring vanwege de coronadreiding moeten uitstellen. Gelukkig voor de liefhebbers heeft dat niet tot afstel geleid. De belangstelling voor deze jonge aanstormende cabaretier was zelfs zo groot dat directeur Jan-Hein Sloesen van De Kring zich genoodzaakt zag om de voorstelling van de kleine- naar de grote zaal te verplaatsen. Waarschijnlijk aangestuurd door recente tv-optredens en jubelende recensies was de benedenzaal nagenoeg geheel gevuld met (uiterst welwillende),overwegend jonge bezoekersdie zijn performance constant met een luid applaus ondersteunden en beloonden.
Al sinds zijn succesvolle debuut op[ het Leids Cabaret Festival 2018 heeft Kasper van der Laan over belangstelling niet te klagen. Zo op het oog is deze comedian, door een landelijke krant beschouwd als hét comedytalent 2019, zeer nuchter gebleven onder alle aandacht. Op uiterst speelse wijze betrekt hij het publiek regelmatig hij zijn persoonlijke ontboezemingen en bevindingen. Helaas zijn niet alle uitspraken (letterlijk) even smaakvol, maar dat scheen niemand te deren. Samen met regisseur Micha Wertheim heeft hij alle losse delen tot een krachtig geheel samengesmeed.
In de Theaterkrant worden zijn gesprekjes met het publiek binnen zijn gezichtsveld als 'niet minder dan briljant' omschreven.
De Theaterkrant: Het lukt Van der Laan om van dagelijkse activiteiten – zoals pinnen in de supermarkt, billen afvegen, een bestelling plaatsen in de notenbar, tellen met je vingers – hele bijzondere gebeurtenissen te maken, omdat hij de meest minutieuze details tot krankzinnigheid kan uitvergroten'. Het verhaal over de notenbar brengt hij als een wel heel lang uitgesponnen toegift voor het voetlicht. Waarvoor hij opnieuw met een luid applaus werd beloond in De Kring. Apart is ook de manier waarop hij 'Summer Nights' uir de musical/film 'Grease' in zijn verhaal betrekt. Wat ook gezegd kan worden van 'Total Eclips of the Heart'. Publieksparticipatie is daar uiteraard weer een wezenlijk onderdeel van. Al met al een bijzondere ervaring deze debuutvoorstelling.
Kasper van der Laan - 1 kilo. Gezien door Jaap Pleij op 7 april in de grote zaal van De Kring.

Donderdag 7 april 2022

"ANNETTE" ONDERGAAN IS BIJZONDERE FILMERVARING

Zelden zo'n bizarre film gezien in de City-bioscoop als 'Annette' van de Franse regisseur Leos Carax. Deze vrijwel geheel doorgezongen musicalfilm is uiterst bombastisch van karakter en duurt net iets te lang om te blijven boeien.

 

“Adem nog één keer diep in, en verstoor dit optreden niet met verdere ademteugen, kuchjes of eventuele scheten”, opent de verteller waarna een vier minuten durend nummer wordt opgevoerd over de start van de voorstelling. Het publiek laat zich dat welgevallen, en geeft een gezongen reactie terug. . Er is eigenlijk niets zoals Annette, en die ervaring maakt Leos Carax nieuwste kunstwerk ondanks de te lange duur speciaal.

 

Gesprekken worden vrijwel allemaal gezongen. Helaas is dat niet constant op een hoog niveau. Het liefdessprookje tussen de befaamde operazangeres Ann Defrasnoux (gespeeld door Marion Cotillard) en de heethoofdige stand up-komiek Henry McHenry (gespeeld door Adam Driver) wordt daardoor op een gegeven moment wel vermoeiend. Zeker gezien de duur van ruim twee uur. .

 

 

Woensdag 6 april 2022

EERBETOON AAN NINA SIMONE

De laatste voorstelling in de dinsdagmiddagserie van De Kring werd op 5 april afgesloten met een eerbetoon aan zangeres Nina Simone, gebracht door singer/songwriter Noam Vazana. Op 24 mei wordt het programma voor het volgend seizoen gepresenteerd door de gastprogrammeurs. Het optreden van Vazana was al een paar keer uitgesteld vanwege corona. Woordvoerder Fred van Erven liet in zijn aankondiging weten erg blij te zijn dat het optreden alsnog kon plaatsvinden. Met circa 170 bezoekers was dit slotoptreden goed bezocht.

 

Noam Vazana, volledig thuis thuis in folk, jazz, en tussenliggende terreinen, eert met dit programma Nina Simone, volgens kenners de absolute diva van de Soul. Vazana bracht haar bekendste nummers ten gehore, afgewisseld met (te veel en te lange) filmfragmenten. Met haar performance was echter niets mis. Al met al was het een sfeervol concert. Een waardige afsluiting van de reeks bovendien. Vazana liet zich begeleiden door een pianist, maar beroerde ook zelf regelmatig de toetsen. Bovendien bleek ze met blaasinstrumenten ook goed overweg te kunnen.

 

 

Maandag 4 april 2022

FURIA: EEN KRACHTIGE ODE AAN DE VROUW

In de vurige choreografie Furia geven vrouwen lucht aan hun woede en spijt. De danseressen van Burning Bridges putten uit hun levensgeschiedenis en worden live begeleid door Monica Coronado. Onder leiding van Patricia van Deutekom maakt de groep een nieuwe start. De voorstelling was onlangs te zien in De Kring. Het was een uur (veel te kort natuurlijk) puur genieten in de kleine zaal.

 

Woede is een emotie die eruit moet bij deze vier danseressen. Als boosheid wordt genegeerd, zoekt die een andere weg; onverwerkt verdriet en verborgen pijn worden omgezet in gif. Opgestapelde woede leidt tot wraak. Van wraak komt schuld. Dan volgt de spijt. Dit en alles daartussenin is Furia.

 

Furia is explosief, ingetogen en veelomvattend als de woede zelf. Dans, zang en theater wisselen elkaar af – de muziek wordt live uitgevoerd, de overgangen zijn hard en snel. Flamenco, live gebracht door de Spaanse zangeres Monica Coronado, maakt de kracht van hakken en gebalde vuisten los.

 

Furia (Spaans voor woede) geeft de vrouwen zelf het woord. Voor deze voorstelling putten de danseressen en muzikanten uit eigen ervaringen. In dagboekflarden en songteksten laten zij hun ingehouden boosheid en hun expressieve woedeaanvallen op het publiek los.

 

Gezien door Jaap Pleij op 25 maart in de kleine zaal van De Kring.

 

 

Vrijdag 1 april 2022

"LICORIZE PIZZA" AANEENSCHAKELING VAN ANEKDOTES

Het was een juiste keuze van regisseur Anderson om Cooper Hoffman (zoon van Philip Seymour) de mannelijke hoofdrol toe te kennen in het luchtige 'Licoriza Pizzai', de film die donderdagavond werd vertoond als onderdeel van Cinema Paradiso in het City Theater. Zoals gesteld in de media is deze Hoffman 'gezegend' met het gezette lichaamstype dat vrijwel nooit een hoofdrol krijgt en als het al een rol van enige betekenis krijgt toebedeeld, dan nooit een rol zo guitig en onverzettelijk als Hoffman hier. Zijn tegenspeler is de (op een figurantenrol na) eveneens debuterende Alana Haim, die al even enerverend uitpakt.

 

Het verhaal doet denken aan 'Het werd zomer' van Rob de Nijs. : Hij is een jongen van vijftien, zij een vrouw van 28, maar dat hindert hem niet: hij voelt zich tot haar aangetrokken. En zij ook tot hem, tot haar verbazing, want hij is vaak even irritant als zelfverzekerd. Het is een type dat Wim T. Schippers vroeger vaak gebruikte voor zijn komische tv-shows. Toch ziet ze ergens in die mix de vonk, de levensenergie, de vrije geest die ze met hem deelt, met hem wil delen. Ze rennen samen door de scènes, door de Valley waar de film zich afspeelt, langs flipperkasten, filmsterren en waterbedden. Hij was eerst kindacteur, nu waterbeddenverkoper en morgen misschien weer iets anders. Uit het niets raakt zij bevlogen van een lokale jonge, aanstormende politicus die er een merkwaardig priveleven op na houdt. Maar wat ze ook doen, en hoe vreemd ze als stel ook lijken, steeds blijft hun wederzijdse aantrekkingskracht voelbaar. Anderson gebruikt die spanning eigenlijk als de achtbaan waarover de bezoekers door de San Fernando Valley van de jaren zeventig razen. Zo worden ze geconfronteerd met een onuitstaanbare date van Barbra Streisand bij wie ze kort voor zijn vertrek thuis een waterbed moeten installeren. Hij is zo laat dat hij het stel noodgedwongen de sleutels toevertrouwt. La Streisand laat je uiteraard niet wachten. Dat had hij toch beter niet kunnen doen. Uiteraard krijgt dit in het wit gestoken ventje zijn trekken volledig thuis. Het enthousiasme waarmee het paar apart het verhaal vorm en inhoud geeft, zorgt voor een voortdurende spanningsboog die de aandacht gedurende twee volle uren gemakkelijk weet vast te houden.