Allee Wonen had dinsdag een uiterst vervelend nieuwsbericht voor de huurders en andere betrokkenen in petto. Er is een digitale aanval geweest op het systeem van Alwel. Belanghebbenden zijn ingelicht via de vaste digitale nieuwsbrief.

Allee Wonen: We hebben sinds dit weekend te maken met een ernstige storing in ons systeem. Helaas weten we nu dat het een digitale aanval is geweest op het systeem van Alwel. We weten momenteel nog niet precies hoe het is gebeurd en wat dit voor onze clienten betekent. Dit wordt momenteel onderzocht. Toen de ernstige storing ontstond, is er wel direct actie ondernomen om het systeem en de gegevens veilig te stellen.

In ons systeem hebben wij ook gegevens van de huurders opgeslagen. We weten nog niet of deze gegevens (of delen ervan) zijn ingezien of opgeslagen. Uit voorzorg hebben wij alvast melding gedaan bij de Autoriteit Persoonsgegevens.

Allee Wonen waarschuwt de eerste tijd voor valse mails, sms en/of valse telefoongesprekken! Iedereen wordt dan ook verzocht om goed op te letten. Let altijd goed op of het e-mailadres van de afzender klopt. En of het telefoonnummer bekend is.

Op fraudehelpdesk.nl zijn tips te vinden over hoe te voorkomen is dat er misbruik wordt gemaakt van persoonlijke gegevens. Het

systeem is door deze aanval tijdelijk niet beschikbaar. Ook de website van Alwel is buiten werking gesteld. Telefonisch is de corporatie slechts beperkt bereikbaar. Wie één dezer dagen een afspraak met één van de (onderhouds)medewerkers heeft die éérder gemaakt is dan maandag 28 maart, dan gaat deze afspraak niet door. Omdat de systemen ook voor Alwel zelf onbereikbaar zijn, is niet bekend welke afspraken wanneer gepland staan. De afspraken worden opnieuw ingepland.

Dit alles betekent dat Allee Wonen de dienstverlening tijdelijk moet aanpassen.

Hulp verloopt nu als volgt:

Reparaties zijn te melden via telefoonnummer 088 255 2000, appen is mogelijk op Whatsappnummer 06 23 16 04 76, mailen kan op het tijdelijke e-mailadres info@alwelwonen.nl. Dit e-mailadres werkt vanaf donderdag 31 maart 2022.

Aanvullende mededeling Alwel:

U kunt een bericht sturen via Facebook (@alwel.nl)

U kunt op onze kantoren langskomen. Onze kantoren zijn normaal gesproken geopend van 9.00 tot 12.30 uur. Tot onze systemen weer werken zijn onze kantoren ook ’s middags geopend. Let op! Donderdag 31 maart is ons kantoor tot 12.30 uur gesloten.

Ook zijn onze medewerkers geregeld in de wijk en wijkkantoren aanwezig

Huurbetaling via website niet mogelijk

Betaalt u de huur altijd via onze website alwel.nl? Dat kan nu helaas even niet. U kunt de huur via uw eigen bank overmaken op IBAN nummer NL56RABO0337760225. Vermeld hierbij uw klantnummer of adres.

Allee Wonen excuseert zich bij zijn huurders.

'Wij hebben helaas niet kunnen voorkomen dat dit is gebeurd. Wel hebben wij direct maatregelen genomen om de eventuele schade zo veel als mogelijk te beperken. Excuses voor het eventuele ongemak en wij hopen op uw begrip', aldus Allee Wonen. Niet bekend is hoe de huurders geinformeerd zijn die niet over een computer beschikken.

Even rustig slapen is er voor Alwel voorlopig niet bij. samen werken aan wonen en wijken krijgt nu een bijzondere dimensie

Cinema Paradiso in het City Theater had zondag wederom flinke concurrentie te duchten van het mooie weer. Slechts enkele bezoekers hadden de moeite genomen om The Lost Daughter van regisseur Maggie Gyllenhaal te zien, een film gebaseerd op het boek La figlia oscura (2006) van de Italiaanse schrijver Elena Ferrante – een pseudoniem,

Ze gaf haar persoonlijk toestemming voor de rechten van het boek, op voorwaarde dat zij zelf zou gaan regisseren. Het is belangrijk dat een vrouw het verhaal vertelt, zo verklaarde ze.

Het verhaal: Leda (Olivia Colman), een academicus die klassieke talen heeft gestudeerd, brengt een korte werkvakantie door op een Grieks eiland waar het al snel gedaan is met de rust. Ze ligt nog maar net op haar strandstoel als er een luidruchtig Amerikaans gezin arriveert. De nogal prikkelbare en stuurse Leda heeft het al snel aan de stok met het gezelschap, maar dat verandert als de jonge dochter van Nina (Dakota Johnson) plotseling zoek is. Deze panieksituatie is de aanzet van schuldgevoelens bij haarzelf maar ze reflecteert haar leven ook aan de hand van de moeizame band tussen Nina en haar dochter.

Als Leda het kind vindt, ontstaat er enige toenadering, al blijft de familie enigszins bedreigend. Alleen Nina voelt zich op een zeker niveau tot Leda aangetrokken en weet haar geheim te ontrafelen. Leda vindt vervolgens ook nog de pop waar de jonge Elena naar op zoek was, en als ze de pop verstopt terwijl ze contact onderhoudt met de familie, geeft dat de film iets broeierigs. Er ontstaat een onderhuidse spanning. Onduidelijk is waarom Leda dat doet.

Regisseur Gyllenhaal laat in haar flashbacks zien dat een jong gezin en een academische opleiding moeilijk te combineren valt. Ook schildert ze haar niet af als een heilige. De jonge Leda (Jessie Buckley) flirt erop los, gaat vreemd en masturbeert in het bijzijn van de kinderen. Het is duidelijk dat niet iedere vrouw past in het conventionele beeld dat er bestaat van moeders.

Hoewel er op zich weinig gebeurt, blijft de film tot het eind boeiend. Het is vooral de broeierige sfeer die de aandacht vast weet te houden. De vraag waarom Leda de vondst van de pop verborgen houdt voor de familie wordt uiteraard pas in de slotminuten beantwoord.

Eind vorige week bracht het Roosendaals Toneel het komische drama 'Vrienden' in de kleine zaal van De Kring. Woensdagavond was de filmversie 'Perfetti Sconosciutti' te zien in Cine-City, aan de overkant van De Kring. Deze eerste samenwerking tussen De Kring en filmclub Cinema Paradiso kan als een succes worden betiteld. Het was die woensdagavond weer eens lekker ouderwets druk in de bioscoop. Bovendien viel de film goed in de smaak bij het immer kritische Paradisopubliek.

Diverse leden van het Roosendaals Toneel waren daar bij aanwezig. Altijd leuk om je evenknie aan het werk te zien. De versie van het Roosendaals Toneel is geschreven door regisseur Paul Lutgering, die met dit verhaal inhaakt op een van de wanen van deze tijd: mobiele telefoonterreur met het mobieltje als ultieme verrader.

Zowel in de film Perfetti Sconosciuti als het toneelstuk Vrienden

komen zeven vrienden bij een van hen thuis bij elkaar elkaar voor een gezellig etentje. Het gezelschap bestaat uit drie heteroseksuele koppels en een man alleen, die aanvankelijk zijn nieuwe vriendin zou introduceren, maar die wegens ziekte noodgedwongen thuis is achtergebleven. De vrienden zijn nogal innig met elkaar en ze gaan er vanuit dat ze geen geheimen voor de anderen verborgen houden. Dat blijkt toch even anders te liggen. Gelukkig maar, anders was er ook geen verhaal. Onder het mom 'put your money where your mouth is' besluiten ze tot een experiment met ernstige, sociale gevolgen die vernietigend uitpakken voor de onderlinge verhoudingen. Alle vrienden (nu nog wel) leggen hun mobiel met open vizier op de dinertafel zodat ieder binnenkomend gesprek door het gehele gezelschap te volgen is. De groep blijkt er een levendig sociaal mobiel netwerk op na te houden, want de krengen blijven maar rinkelen.

Explosieve geheimen komen uiteraard al snel boven tafel. Onbekende minnaars, telefoontjes van uit het oog verloren exen, een sms’ende kerel die niemand kent maar die smeekt om telefonische liefkozingen, het is een bont gezelschap dat de weg telefonisch naar het diner weet te vinden. Dan meldt de puberende dochter van de gastheer en gastvrouw zich ook nog eens met een lastig dilemma. Wel of niet de liefde bedrijven met vriendlief en moet daar een condoom aan te pas komen of beter maar van niet? Vader blijkt echter wel raad te weten, waarvoor hij uitgebreid gecomplimenteerd wordt door de visite. Een mysterieuze maansverduistering, die een speciaal licht over de woning laat schijnen, maakt de raadselachtige avond compleet.

‘Perfetti sconosciuti’ is een smaakvolle ode aan de Italiaanse komedie. De dialogen zijn afwisselend geestig en dramatisch van aard, in een heerlijk Italiaans tempo. De film speelt zich vrijwel uitsluitend af in de huiskamer, wat een niet eerlijke vergelijking met de toneelversie van Lutgering mogelijk maakt., die valt uiteraard in het voordeel van de film uit. Logisch, de kijker krijgt het gevoel deel uit te maken van het etentje en dat effect bereik je nooit op een toneelpodium. Pas tegen het eind komt aan het licht dat het verhaal dat een feest is van perfecte timing, expressie en nuance een aantal dubbele bodems kent.

De bezoekers zullen ongetwijfeld nog lang blijven nadenken over de opgeworpen vragen. Heeft het enig nut om onze geheimen prijs te geven aan dierbaren en onbekenden? Gaan we onze vrienden in een ander licht zien als we deelgenoot zijn van hun diepste geheimen? Een film die een lange nazit verdient dus. Wellicht bij een volgende vertoning. Tsja, dat mobieltje heeft wat teweeg gebracht in de samenleving en de onderlinge menselijke verhoudingen.

Regie: Paolo Genovese | 97 minuten | drama, komedie | Acteurs: Giuseppe Battiston, Anna Foglietta, Marco Giallini, Edoardo Leo, Valerio Mastandrea, Alba Rohrwacher, Kasia Smutniak, Benedetta Porcaroli, Elisabetta De Palo, Tommaso Tatafiore, Noemi Pagotto

Een hele zit zondagochtend in Cine-City. De remake van The West-Side Story door Steven Spielberg duurt ruim 2,5 uur en aangezien bioscoopfilms tegenwoordig allemaal zonder pauze worden vertoond, was dit toch een behoorlijke opgave.

Een verwoede strijd in de straten van Manhattan tussen de Pools-Amerikaanse Jets en de Puerto Ricaanse Sharks, het moderne Romeo & Julia-verhaal en de denderende muziek, dans en het onweerstaanbare vingerknippen. Dat zijn ook de ingredienten in de versie van Spielberg die deze uitdagende klus met verve heeft aangepakt en er een duidelijk eigen stempel op heeft gedrukt. Volgens diverse recensenten is de nieuwe versie in menig opzicht beter dan de klassieke versie.

Zo wordt er onder meer op gewezen dat de choreografieën veel strakker zijn vormgegeven en dat de personages meer karakter hebben. Dat is zeker waar, maar qua verhaal voegt Spielberg weinig toe aan het origineel.

De film opent met een lang shot op een grauwe werkplaats waar kort daarvoor nog allemaal woningen stonden. De sloop van de wijk is een cruciaal thema in het verhaal en geeft het conflict tussen de Jets en de Sharks een extra lading. Beide groepen worden langzaam weggejaagd uit hun vertrouwde omgeving om plaats te maken voor duurdere appartementen die ze nooit zullen kunnen betalen. Een politieagent van de harde lijn wijst hen daar fijntjes op als het weer eens tot een treffen dreigt te komen. Wie er ook wint, de groepen behoren beide tot de losers for life, Zo ongeveer het meest desastreuze woord in de Verenigde Staten. Verzet heeft weinig zin, en dus reageren ze hun frustraties en woede maar op elkaar af.

Tony en Maria worden gespeeld door Ansel Elgort (Baby Driver (2017), The Fault in Our Stars (2014)) en debutant Rachel Zegler. Dat doet ze bepaald niet slecht. Haar innemende personage, doelwit van haat en liefde, is het onbetwiste middelpunt van het verhaal. Elgort smelt al bij de eerste ontmoeting helemaal weg en doet in de rest van de film vrijwel niets anders dan haar verliefd aanstaren. Wat niet zo verwonderlijk is. Met haar liefde kan Maria niet voorkomen dat de bendes elkaar naar het leven blijven staan.

Jasper van Kuijk is niet het type van 'vraag niet wat je land voor jou kan doen, maar wat jij voor je land kunt doen'. En hij staat daar voor zijn gevoel niet bepaald alleen in. Nederlanders een nuchter volk, vergeet het maar. Twee jaar corona heeft dat volgens hem duidelijk aangetoond. Hysterie, puur egoisme en paniek vochten regelmatig om voorrang. Redeloos, radeloos en reddeloos. Dat was Nederland in een kort bestek. Rede werd met waanideen bestreden, de radeloosheid tiert nog welig en velen voelen zich allesbehalve happy.

Velen kennen Jasper van Kuijk als correspondent van de Volkskrant, voor welk medium hij ruim verslag deed over het jaar dat hij met zijn gezin in Zweden woonde. Dat was in het begin van de coronacrisis. Binnenkort keert hij weer voor lange tijd terug naar dat land waar hij vooral geraakt werd door de natuurlijke wijdsheid en fantastische landschappen. . De rationele- en nuchtere instelling van de bevolking is hem ook goed bevallen. Een groot deel van zijn programma 'Tot hier en niet verder' is aan deze periode opgehangen. Jasper van Kuijk heeft echter veel meer noten op zijn zang. En niet alleen als cabaretier.

12 maart 2020. Ik had me enorm verheugd op de Johnny Cash Roadshow die deze avond De Maagd in Bergen op Zoom zou aandoen. Het was twee dagen na de historische 'geen handen meer schudden' persconferentie van Mark Rutte. Toen werd daar nog wat lacherig over gedaan. Maar dat was snel voorbij.

Een van de ministers van Volksgezondheid Bruno Bruins kondigde 's middags rond 16.00 uur op een volgende persconferentie aan dat per direct alle grote bijeenkomsten met meer dan honderd aanwezigen waren verboden. Weg was het avondje Johnny Cash waar ik zo naar had uitgekeken. Gelukkig bleek uitstel in dit geval geen afstel. Op zaterdag 12 maart, dus exact twee jaar na de oorspronkelijke datum, kwam de Johnny Cash Roadshow alsnog naar De Maagd dat al eerder was overgestapt op het cashloze betalingssysteem. Ben benieuw hoe Jantje Contantje daar op had gereageerd indien hem meer tijd van leven was gegund. Zanger Clive John, die qua stem en uiterlijk een bepaalde gelijkenis met Cash vertoont, staat die avond nog helder voor ogen. 'We waren ontzettend verrast. Alles was al opgebouwd. Toen kregen we te horen dat de boel weer kon worden ingepakt. Onbegrijpelijk. Waarom niet alles gewoon door laten gaan om een dag later de situatie opnieuw te beoordelen? Maar we zijn uiteraard bijzonder blij dat u toch weer gekomen bent. We gaan er een geweldig feest van maken met zijn allen'. Een belofte die op enthousiaste bijval kon rekenen. De bezoekers konden niet alleen genieten van het bekende repertoire

zoals 'The Man in Black, 'A Boy Named Sue', 'Ring Of Fire' 'I Walk The Line', ook de laatste levensfase van Cash kwam aan bod.

Naast de muzikale hoogtepuntjes vertelde Clive John de nodige anekdotes, die eveneens in goede aarde vielen.

Zondagochtend. De terrassen op de Markt beginnen rond 11.00 uur al aardig vol te lopen. Allemaal op zoek naar die vaak zo fraai bezongen zomerzon. Onder hen waarschijnlijk veel liefhebbers van de betere film, want de Cinema Pararadisovertoning moest het met maar drie bezoekers stellen (onder wie uw verslaggever). Heel jammer want Persian Lessons van regisseur Vadim Perelman is van de eerste tot de 128e slotminuut bijzonder boeiend.

Centraal in dit Wit-Russische (Belarus) grauwgrijze Holocaustdrama staat de Joodse Belg (Persian in de rolprent) Gilles die zich in 1942 voordoet als Iraniër om de dood te kunnen ontlopen. Als hij vanuit het gevangenenkamp met een groep zijn executie tegemoet gaat, laat hij zich kort voor het fatale schot vallen. Wanneer een van de leden van het Duitse executiepeloton zijn omissie wil rechtzetten, kan de ter dood veroordeelde nog net uitbrengen dat hij een Pers van geboorte is en ook die nationaliteit heeft. Een van de andere soldaten weet zich te herinneren dat de Hauptsturmfuhrer Koch, tevens hun directe meerdere, op zoek is naar een Pers omdat hij de nationale taal Farsi wil leren. Zijn broer drijft een restaurant in Teheran en daar wil Koch als gewezen topkok zijn geluk beproeven wanneer de glorieuze eindoverwinning voor het Duitse rijk eenmaal behaald is.

Dus wordt Gilles gespaard en aan het werk gesteld als kok in de keuken die volledig door vrouwelijke hulpofficieren wordt geleid. De minachting voor de kleine jood druipt zo ongeveer van de blonde snoetjes af. Tot die tijd kan Gilles, die al snel door het leven gaat als Reza Joon, hem elke dag wat woordjes leren. Maar Joon kent helemaal geen Farsi en zal dus eigenhandig een nieuwe taal, die oosters klinkt, moeten verzinnen. Zelf opschrijven is er niet bij. Dat doet Koch wel. Hoe meer woordjes hij 'leert' des te moeilijker het wordt voor Reza om al die verzonnen woordjes uit elkaar te houden. Dat moet een keer fout gaan en dat gaat het ook.

Persian Lessons - Gezien door Jaap Pleij op zondag 13 maart in Cine-City..

'Een heel bijzondere voorstelling. Ik heb echt een heerlijke avond beleefd', zei mijn buurvrouw van die avond direct na afloop van 'Een bang jongetje dat hele enge dingen doet'. Daar viel niets op af te dingen. Voor het eerst sinds lange tijden was er weer volop aanleiding om smakelijk te lachten om uiteenlopende grappen en grollen in De Kring. Cabaretier/ tekstschrijver Kees van Amstel deelde enthousiast in de feestvreugde. 'Dit was een van mijn eerste optredens na corona. Ik ben zo dankbaar dat jullie zo massaal zijn komen opdagen', aldus de uitbundige Van Amstel.

Volgens zijn website kennen we hem als 'een Nederlandse comedian / cabaretier / columnist / schrijver / acteur en daarnaast is hij een fervent onderwijsmannetje'. Je kent hem onder meer als vaste comedian bij Comedytrain, schrijver en acteur bij het satirische sketchprogramma Klikbeet, vaste columnist op NPO Radio 1 bij De Nieuws BV als Druktemaker, en schrijver voor vele comedyprogramma's op de Nederlandse televisie zoals Dit Was Het Nieuws.

Een bezig mannetje dus deze Van Amstel. De eerste recensies op 'het bange jongetje' zijn uitermate lovend. Van Amstel heeft sinds zijn eerste openbare optredens vrijwel uitsluitend hoge ogen gegooid bij de critici. Hij begon zijn voorstelling met een kleine bloemlezing daaruit. Het was alleen jammer dat zijn naam regelmatig verkeerd werd gespeld in die beginperiode. Een van de recensenten had hem zelfs een geheel andere naam gegeven in zijn verslag. Die missers kwamen nu weer mooi van pas, want Van Amstel had mede daardoor direct een klik met het publiek dat tot zijn (theater)schrik als vanouds weer gewoon naast elkaar zat. De anderhalve meter en de mondkapjes behoren (voorlopig) tot het verleden in het theater. Ondanks het succes en zijn veelzijdigheid heeft Van Amstels carriere toch de nodige kleerscheurtjes opgelopen door Covid-19. Maar ja, welke artiest heeft niet met dat euvel geworsteld? Daardoor zag Van Amstel zich genoodzaakt om twee dagen per week bij te klussen in het MBO-onderwijs. Ook dat 'nadeel' wist hij moeiteloos in zijn voordeel om te buigen. De verhalen die de leerlingen hem vertelden en de avonturen die hij met hen beleefde, zijn een ware goudmijn voor deze productie gebleken. Toch waren er ook periodes dat Van Amstel alles somber in zag. Een bezoek aan de psychiater ( a raison van 130 euro per visite) deed hem beseffen dat hij voor zijn ware ik moest kiezen. Als rode draad door 'een bang jongetje dat hele enge dingen doet' loopt de excursie die hij met een deel van zijn MBO-leerlingen naar de Duitse hoofdstad Berlijn maakte. Zijn onbarmhartige conclusie: Het zijn maar watjes, zowel de jongens als de meisjes. 'In mijn goede oude jeugdtijd probeerden de jongens nog ongezien in de tenten of de kamers van de meisjes te sluipen. De dienstdoende begeleidend docent had er echt een nachttaak aan om dat allemaal in goede banen te leiden. Uiteraard was dat vechten tegen windmolens. Hormonen laten zich nu eenmaal niet temperen. Nu betrapte ik hen op groepsbijeenkomsten waar ze allemaal gezamenlijk zonder erotische attenties naar een filmpje op het schermpje van een mobieltje zaten te staren'. De titel van het programma heeft Van Amstel overigens van zijn psychiater. Waren die gespendeerde 130 euro's toch nog ergens goed voor. Hij noemde Van Amstel letterlijk zo. Hoe hij er bij zat tijdens de sessies deed de 'shrink' echt aan 'een bang jongetje dat hele enge dingen doet' denken. Het woord 'Bang' kwam als opgroeiend jongetje toch niet in Van Amstels woordenschat voor. Om dat te onderstrepen liet hij een jeugdfilmpje zien waarin Van Amstel als 29-jarige in een ver warm land voorbereidingen aan het treffen was om zijn eerste bungyjump-sprong te maken. Of hij de sprong werkelijk waagde, bleek pas aan het slot van de voorstelling. We zagen een gespierde, sportieve krullebol die voor niets en niemand bang leek. Maar was dit schijn of werkelijkheid? Ga dat zelf maar zien. Dit 'bange jongetje' is de moeite meer dan waard.

Kees van Amstel - Een bang jongetje dat hele enge dingen doet, gezien door Jaap Pleij op vrijdag 11 maart in de kleine zaal van De Kring.

Het belooft een bijzondere dag te worden op basisschool De Zomerster. Juf Kristel is op het idee gekomen om de kinderen een bijzondere opdracht te geven rond het thema 'Verkleden'. De leerlingen worden uitgenodigd om zich te hullen in de kleding waarin ze zich helemaal op hun gemak voelen. Op die manier kunnen ze laten zien wie ze echt zijn, en dat leverde zondagmiddag een stralende voorstelling op in De Kring: Iedereen heeft een roodroze hart, geschreven door Claudia Koole en naar het toneel vertaald door Jos Schievelt van theatergroep Josjes uit Etten-Leur. Juf Kristel geeft de leerlingen bovendien een tweede maar persoonlijke opdracht. Ieder van hen dient een surprise te maken met een verhaal voor een van de medeleerlingen. Dat leverde verrassende staaltjes van creativiteit en opvallende statements op. In ieder verhaal is een bijzondere boodschap verpakt die moet leiden naar een verbeterde wereld. Terecht zingen de leerlingen dat de wereld van hen is. Zij zijn immers de toekomst en onze hoop in bange dagen. Dagen die gezien de gebeurtenissen in Oekraine angstiger zijn dan ooit te voren. Koole schreef een jeugdvoorstelling, maar wel een met een boodschap de ook zeer de moeite waard is voor volwassenen.

Iedereen heeft een roodroze hart, Theatergroep Josjes. Gezien op zondag 6 maart door Jaap Pleij in de kleine zaal van De Kring.